Peaks›Blog›Interviews›Yahaira (18): "Ik heb geen money to blow"
Elke maand interviewen we mensen over hun financiën. Aan de hand van persoonlijke verhalen laten we zien hoe mensen over geld denken en ermee omgaan. Deze keer: grafisch vormgever Yahaira heeft geen money to blow.
“Sinds ik op mezelf woon, realiseer ik me pas dat alles geld kost. Eerst kon ik mijn stufi uitgeven aan bullshit; sigaretten en drank bijvoorbeeld. Nu is mijn geld soms te vroeg op en eet ik een paar dagen macaroni met kaas. Het is niet dat ik heel roekeloos met mijn geld omga. Ik heb een bijbaan als serveerster en iedere maand streef ik ernaar wat te sparen. Maar je moet gewoon overal voor betalen. En ik heb echt geen money to blow.
Ik probeer nu al eeuwen mijn hobby naaien naar een hoger niveau te krijgen. Maar zelf een naaimachine kopen? Dat kan ik niet zomaar. Ik wil er wel voor sparen, maar ik ben bijna klaar met mijn opleiding grafisch vormgeving en ik heb €8.000 nodig voor een vervolgstudie. Dat is voor mij heel veel geld. In zekere zin ben ik eigenlijk best arm, doordat ik een duurdere levensstijl heb dan ik me kan permitteren. Een tijdje terug ging ik naar een performance van mijn stagebegeleider. Bij de deur kwam ik erachter dat het €3,50 kostte. Eigenlijk heb ik dat geld nodig om eten te kopen. Toen ik dat hardop zei, mocht ik gratis naar binnen. En dan voel je je weer gênant. Op dit soort momenten baal ik dat geld zo belangrijk is in de wereld.
In zekere zin ben ik eigenlijk best arm, doordat ik een duurdere levensstijl heb dan ik me kan permitteren
We zouden er met zijn allen goed aan doen om niet zoveel waarde te hechten aan geld. Geld maakt alles heel oneerlijk. Als je het niet hebt, kun je bijna geen goed bestaan hebben. Dat vind ik vreemd. Jij kiest er niet voor om op te groeien in een gezin waar geen kansen voor je worden gecreëerd. Neem bijvoorbeeld Amerika. Daar werken ouders keihard, maar dat is soms nog steeds niet goed genoeg voor sociale zekerheid. En dan is het gewoon fuck you, zoek het maar uit.
Ik ben heel lucky. De mogelijkheden werden gewoon in mijn schoot geworpen. Ik ben er overheen gestruikeld en in gevallen. Dat is voor mij heel leuk. Maar er zijn genoeg anderen die het ook zouden willen, en er misschien zelfs beter in zouden zijn. Alleen krijgen zij die kans niet en dat vind ik onrechtvaardig. In de ideale wereld zou alles eerlijk verdeeld zijn en krijgt iedereen de kans om zijn dromen na te jagen.
Als ik een miljoen zou winnen, zou ik €10.000 zelf houden, voor mijn studie. Verder zou ik het geld gebruiken om een goed aantal mensen te helpen een steady leven te krijgen. Daar zou ik veel voor over hebben.”